შეავსე ფორმა
Logo

ISET ეკონომისტი

ეკონომიკური ბლოგების სერია სამხრეთ კავკასიაზე ფინანსდება შვედეთის მთავრობის ინსტიტუციური გრანტის ფარგლებში.
ფილტრაცია:
თემატიკა
  • მაკროეკონომიკური პოლიტიკა
  • სოფლის მეურნეობა და სოფლის განვითარება
  • ენერგეტიკა და გარემოს დაცვა
  • ინკლუზიური ზრდა
  • კერძო სექტორი და კონკურენტუნარიანობა
  • გენდერი
  • მმართველობა
  • მწვანე და მდგრადი განვითარება
  • მედია და დემოკრატია
  • Covid19
  • რეგიონული
ავტორი
  • თინათინ ახვლედიანი
  • გიორგი ნებულიშვილი
  • თორნიკე სურგულაძე
  • ელენე კვანჭილაშვილი
  • ანა ტერაშვილი
  • ელენე ცხომელიძე
  • ნუცა შუბაშვილი
  • მარიამ ტიტვინიძე
  • ქეთევან მურადაშვილი
  • ელენე ნიკურაძე
  • ალექსანდრა შალიბაშვილი
  • თამარ მძელური
  • ეკა ნოზაძე
  • ნუცა ბაზლიძე
  • არჩილ ჩაფიჩაძე
  • გიორგი ბაქრაძე
  • გიორგი პაპავა
  • მერი ჯულაყიძე
  • გივი მელქაძე
  • გიორგი მაჭავარიანი
  • გიორგი მექერიშვილი
  • გიორგი ბრეგაძე
  • რეზო გერაძე
  • ნინო აბაშიძე
  • გიორგი ქელბაქიანი
  • გიორგი ცუცქირიძე
  • რობიზონ ხუბულაშვილი
  • ია ვარდიშვილი
  • ადამ პელილო
  • საბა დევდარიანი
  • ნიკოლოზ ფხაკაძე
  • ნინო მოსიაშვილი
  • ჩარლზ ჯონსონი
  • მაია გრიგოლია
  • ლაშა ლანჩავა
  • ნინო დოღონაძე
  • ზურაბ აბრამიშვილი
  • მარიამ ზალდასტანიშვილი
  • გიგლა მიქაუტაძე
  • ივანე პირველი
  • ირაკლი გალდავა
  • ფლორიან ბირმანი
  • ირაკლი შალიკაშვილი
  • ოლგა აჟგიბეცევა
  • ფატიმა მამარდაშვილი
  • ერიკ ლივნი
  • ნინო კაკულია
  • დავით ჟორჟოლიანი
  • ირაკლი ბარბაქაძე
  • ლაურა მანუკიანი
  • სელამ პეტერსონი
  • ლიკა გოდერძიშვილი
  • სოფიკო სხირტლაძე
  • ირაკლი კოჭლამაზაშვილი
  • ლევან ფავლენიშვილი
  • რატი ფორჩხიძე
  • გოჩა ქარდავა
  • ლაშა ლაბაძე
  • მუჰამედ ასალი
  • კარინ ტოროსიანი
  • ლევან თევდორაძე
  • მარიამ კაცაძე
  • ანა ბურდული
  • დავით კეშელავა
  • გიორგი მჟავანაძე
  • ელენე სეთურიძე
  • თამთა მარიდაშვილი
  • მარიამ წულუკიძე
  • ერეკლე შუბითიძე
  • გურამ ლობჟანიძე
  • მარიამ ლობჯანიძე
  • მარიამ ჩაჩავა
  • მაკა ჭითანავა
  • სალომე დეისაძე
  • ია კაცია
  • სალომე გელაშვილი
  • თამარ სულუხია
  • ნორბერტო პინიატი
  • გიორგი პაპავა
  • ლუკ ლერუსი
  • სოფა გუჯაბიძე
  • იაროსლავა ბაბიჩი
-დან
- მდე
მეტის ნახვა
ქართველი მომხმარებლები ჭკუაში ჯობნიან სუპერმარკეტების მენეჯერებს?
სეზონთან ერთად ქართული სურსათის ფასებიც შეიცვალა. ივნისის მეორე კვირაში სურსათით მოვაჭრე საქართველოს ძირითადმა საცალო ქსელებმა (კარფური, გუდვილი, ფრესკო და სპარი) ფასები წინა წელთან შედარებით საშუალოდ 3.9%-ით, წინა თვესთან შედარებით კი 1.8%-ით დაწიეს. მაისის ბოლოსთან შედარებით, ფასები ყველაზე მეტად შეიცვალა შემდეგი პროდუქტებისთვის: ბადრიჯანი (-21%), მაკარონი (-10.3%), ყავა (-5.7%), ხორბლის ფქვილი (+11%), წიწიბურა (+10.5%) და ნიორი (+6.8%).
მეტის ნახვა
MINDSPACE: საჯარო პოლიტიკაში ადამიანთა ქცევაზე ზემოქმედების ახალი გზა
ბლოგი ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.
მეტის ნახვა
ბიზნესისა და მომხმარებელთა განწყობის უეცარმა „ზრდამ“ არ უნდა მოადუნოს პოლიტიკოსები
არჩევნების წელს ნებისმიერი სახის ეკონომიკური ანალიზი გაჯერებულია სეზონური გაფრთხილებებით. ყველა ანალიტიკოსმა იცის, რომ თანამდებობის პირები თუ თავგამოდებით ცდილობენ „კარგის“ გაყიდვას, ოპოზიცია „ცუდზე“ აკეთებს აქცენტს. ხოდა პოლიტიკურ ბრძოლებში მხარის არჩევისგან დაღლილი ეკონომისტებიც მიმართავენ თავდაცვის ჩვეულ ხერხს – „ერთი მხრივ“, „მეორე მხრივ“ და სხვა თავდაცვით ფრაზებს.
მეტის ნახვა
„მარიაჟობის“ ეკონომიკა
XIX საუკუნის ბოლოს ამერიკელმა ეკონომისტმა, ტორსტეინ ვებლენმა (1857-1929) წარმოადგინა ძალიან საინტერესო თეორია, თუ რატომ სვამენ და ეწევიან ადამიანები საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში. ამ შესანიშნავი ნაშრომის მეოთხე თავში „წარმატებული კლასის თეორია“ (1899) ის ამტკიცებს, რომ ღარიბებს მოწევითა და სმით სურთ, თავი მდიდრებად გაასაღონ, რადგან ღარიბებს არ აქვთ საშუალება, იყიდონ ფუფუნების ისეთი საგნები, როგორიცაა ალკოჰოლი და თამბაქო.
მეტის ნახვა
სირცხვილი ევროპას!
ნახევარი წლის წინ ჩემს ერთ-ერთ სტატიაში „ექსპორტზე გატანილი ქართული კრიმინალი“ ვწერდი, რომ სავიზო რეჟიმის ლიბერალიზაცია ბოლო მომენტში შეფერხდებოდა. ამის გამო ბევრმა ბუზღუნა და ფეთიანი მიწოდა. სამწუხაროდ, სწორედ პესიმისტები ხვდებიან სწორად.
მეტის ნახვა
დუალური პროფესიული სწავლების პრობლემები საქართველოში
ცენტრალურ ევროპაში პროფესიული განათლების ტრადიცია ჯერ კიდევ შუა საუკუნეებში იღებს სათავეს. მაგალითად, მე-14 საუკუნის გერმანიაში 2 წელი უნდა ყოფილიყავით შეგირდი, გემუშავათ და გესწავლათ საცხობში ოსტატის ზედამხედველობის ქვეშ, რომ შემდეგ მცხობელად გემუშავათ. შეგირდობა სტანდარტიზებული იყო და, წარმატების შემთხვევაში, სრულდებოდა სერთიფიკატის გადაცემითა და მცხობელთა გილდიაში მიღებით.
შეავსე ფორმა