ადამიანები, რომლებიც ტოვებენ საკუთარ ქვეყანას და ბედის საძიებლად სხვაგან მიდიან, მოსახლეობის ერთი კონკრეტული სეგმენტია. ჰარვარდის პოლიტიკურ მეცნიერებათა სპეციალისტმა, ჯორჯ ჯ. ბორხასმა 1987 წელს გამოცემულ წიგნში „თვითშერჩევა და მიგრანტების ხელფასები“ (American Economic Review 77, 531-553 გვ.) განიხილა ე. წ. მიგრანტების თვითშერჩევა. 1987 წლამდე მიგრაციის ეკონომისტებს მიაჩნდათ, რომ მიგრანტები, ყოველ შემთხვევაში ისინი, ვინც აშშ-ში ჩამოდიოდნენ, მიეკუთვნებოდნენ თავიანთი სამშობლოს შემოსავლების განაწილების „ზედა ჯგუფს“.

ბლოგი ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

XIX საუკუნის ბოლოს ამერიკელმა ეკონომისტმა, ტორსტეინ ვებლენმა (1857-1929) წარმოადგინა ძალიან საინტერესო თეორია, თუ რატომ სვამენ და ეწევიან ადამიანები საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში. ამ შესანიშნავი ნაშრომის მეოთხე თავში „წარმატებული კლასის თეორია“ (1899) ის ამტკიცებს, რომ ღარიბებს მოწევითა და სმით სურთ, თავი მდიდრებად გაასაღონ, რადგან ღარიბებს არ აქვთ საშუალება, იყიდონ ფუფუნების ისეთი საგნები, როგორიცაა ალკოჰოლი და თამბაქო.