აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნები ერთ-ერთი ყველაზე დიდი გლობალური პოლიტიკური მნიშვნელობის მქონე მოვლენაა, რომელიც ზეგავლენას ახდენს არა მხოლოდ ამერიკის პოლიტიკურ მდგომარეობაზე, არამედ მის ურთიერთობაზე სხვა ქვეყნებთან. აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნების მნიშვნელობა სცდება მხოლოდ ამერიკის ფარგლებს და ზეგავლენას ახდენს მის საერთაშორისო პარტნიორებზეც, მათ შორის, საქართველოზეც.

2024 წლის აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნების პოტენციური შედეგები მნიშვნელოვან გავლენას მოახდენს საქართველოს ეკონომიკაზე სხვადასხვა არხებით. გარდა აშშ-ის საგარეო პოლიტიკის კურსის გლობალური და რეგიონალური გავლენებისა, არსებობს უფრო კონკრეტული ეკონომიკური ასპექტები, როგორიცაა ვაჭრობა, მიგრაცია, უცხოური პირდაპირი ინვესტიციები (FDI) და გაცვლითი კურსი. კამალა ჰარისისა და დონალდ ტრამპის სრულიად განსხვავებულმა საგარეო და საშინაო პოლიტიკამ შესაძლოა საგრძნობლად განსხვავებული გავლენა მოახდინოს საქართველოს ეკონომიკური განვითარების ტრაექტორიაზე.

წინამდებარე სტატიაში წამოყენებულია ის კითხვები, რომლებიც ჩნდება საერთაშორისო სანქციების დაწესებასა და ადგილობრივ მარეგულირებელ ჩარჩოსთან დაკავშირებით. აშშ-ს ხაზინის დეპარტამენტმა უცხოური აქტივების კონტროლის ოფისის (OFAC) მეშვეობით, საქართველოს მთავრობის ორ თანამდებობის პირს და ორ ფიზიკურ პირს სანქციები დაუწესა. სანქციების დაწესების მიზეზს აღნიშნული პირების მიერ ადამიანის ფუნდამენტური უფლებების, მათ შორის, გამოხატვისა და მშვიდობიანი შეკრების ხელის შეშლის პროცესში მონაწილეობა წარმოადგენდა.

სურსათის ფასების ზრდა და მათი არასტაბილურობა გლობალური პრობლემაა, რომელიც განსაკუთრებით იმ იმპორტზე დამოკიდებულ ქვეყნებს აზიანებს, სადაც დანახარჯები სურსათზე შედარებით მაღალია. როგორც წესი, ფასების ზრდის დინამიკასა და არასტაბილურობასთან დაკავშირებული პრობლემები სურსათის ფიზიკურ და ფინანსურ ხელმისაწვდომობას უკავშირდება.

ჩინეთი ამჟამად ყველაზე დიდი ორმხრივი ინვესტორია დაბალი და საშუალო შემოსავლის მქონე ქვეყნებისთვის. როგორც წესი, ჩინეთი ინვესტიციებს განვითარებადი ქვეყნების ინფრასტრუქტურის, ტრანსპორტის, ენერგეტიკისა და სამთომოპოვებით სექტორებში დებს, რაც მეტწილად იმ გლობალური ინფრასტრუქტურის განვითარების სტრატეგიის განხორციელებითაა განპირობებული, რომელიც 2013 წელს მიიღო და „სარტყლისა და გზის ინიციატივის“ სახელით არის ცნობილი.

ჩინეთი ამჟამად ყველაზე დიდი ორმხრივი ინვესტორია დაბალი და საშუალო შემოსავლის მქონე ქვეყნებში. როგორც წესი, ჩინეთი ინვესტიციებს განვითარებადი ქვეყნების ინფრასტრუქტურის, სატრანსპორტო, ენერგეტიკისა და სამთომოპოვებით სექტორებში დებს, რომლებსაც სტრატეგიული მნიშვნელობა აქვთ ჩინეთის სახელმწიფოსათვის. სესხების აღების ყველაზე მნიშვნელოვანი ზრდა შეინიშნება სუბსაჰარულ აფრიკასა და სამხრეთ აზიაში.