შეავსე ფორმა
Logo

ISET ეკონომისტი

ეკონომიკური ბლოგების სერია სამხრეთ კავკასიაზე ფინანსდება შვედეთის მთავრობის ინსტიტუციური გრანტის ფარგლებში.
ფილტრაცია:
თემატიკა
  • მაკროეკონომიკური პოლიტიკა
  • სოფლის მეურნეობა და სოფლის განვითარება
  • ენერგეტიკა და გარემოს დაცვა
  • ინკლუზიური ზრდა
  • კერძო სექტორი და კონკურენტუნარიანობა
  • გენდერი
  • მმართველობა
  • მწვანე და მდგრადი განვითარება
  • მედია და დემოკრატია
  • Covid19
  • რეგიონული
ავტორი
  • თინათინ ახვლედიანი
  • გიორგი ნებულიშვილი
  • თორნიკე სურგულაძე
  • ელენე კვანჭილაშვილი
  • ანა ტერაშვილი
  • ელენე ცხომელიძე
  • ნუცა შუბაშვილი
  • მარიამ ტიტვინიძე
  • ქეთევან მურადაშვილი
  • ელენე ნიკურაძე
  • ალექსანდრა შალიბაშვილი
  • თამარ მძელური
  • ეკა ნოზაძე
  • ნუცა ბაზლიძე
  • არჩილ ჩაფიჩაძე
  • გიორგი ბაქრაძე
  • გიორგი პაპავა
  • მერი ჯულაყიძე
  • გივი მელქაძე
  • გიორგი მაჭავარიანი
  • გიორგი მექერიშვილი
  • გიორგი ბრეგაძე
  • რეზო გერაძე
  • ნინო აბაშიძე
  • გიორგი ქელბაქიანი
  • გიორგი ცუცქირიძე
  • რობიზონ ხუბულაშვილი
  • ია ვარდიშვილი
  • ადამ პელილო
  • საბა დევდარიანი
  • ნიკოლოზ ფხაკაძე
  • ნინო მოსიაშვილი
  • ჩარლზ ჯონსონი
  • მაია გრიგოლია
  • ლაშა ლანჩავა
  • ნინო დოღონაძე
  • ზურაბ აბრამიშვილი
  • მარიამ ზალდასტანიშვილი
  • გიგლა მიქაუტაძე
  • ივანე პირველი
  • ირაკლი გალდავა
  • ფლორიან ბირმანი
  • ირაკლი შალიკაშვილი
  • ოლგა აჟგიბეცევა
  • ფატიმა მამარდაშვილი
  • ერიკ ლივნი
  • ნინო კაკულია
  • დავით ჟორჟოლიანი
  • ირაკლი ბარბაქაძე
  • ლაურა მანუკიანი
  • სელამ პეტერსონი
  • ლიკა გოდერძიშვილი
  • სოფიკო სხირტლაძე
  • ირაკლი კოჭლამაზაშვილი
  • ლევან ფავლენიშვილი
  • რატი ფორჩხიძე
  • გოჩა ქარდავა
  • ლაშა ლაბაძე
  • მუჰამედ ასალი
  • კარინ ტოროსიანი
  • ლევან თევდორაძე
  • მარიამ კაცაძე
  • ანა ბურდული
  • დავით კეშელავა
  • გიორგი მჟავანაძე
  • ელენე სეთურიძე
  • თამთა მარიდაშვილი
  • მარიამ წულუკიძე
  • ერეკლე შუბითიძე
  • გურამ ლობჟანიძე
  • მარიამ ლობჯანიძე
  • მარიამ ჩაჩავა
  • მაკა ჭითანავა
  • სალომე დეისაძე
  • ია კაცია
  • სალომე გელაშვილი
  • თამარ სულუხია
  • ნორბერტო პინიატი
  • გიორგი პაპავა
  • ლუკ ლერუსი
  • სოფა გუჯაბიძე
  • იაროსლავა ბაბიჩი
-დან
- მდე
მეტის ნახვა
ბაზრის დაისი
წინა კვირაში, განვიხილეთ ფრანსის ფუკუიამას ჰიპოთეზა, რომლის თანახმადაც, ქვეყნები უნდა მიისწრაფოდნენ დემოკრატიისა და კაპიტალიზმისაკენ. მიუხედავად იმისა, რომ მსოფლიოს მრავალი ქვეყანა არ აჩვენებს დემოკრატიისაკენ სვლის მსგავს ტენდენციას ბოლო 25 წლის მანძილზე, ფუკუიამა შესაძლოა მართალი ყოფილიყო მოსაზრების მეორე ნაწილში, რომელიც საბაზრო ეკონომიკის მომავალზე საუბრობს.
მეტის ნახვა
გაყინულ კონფლიქტებთან გამკლავება: ეკონომიკური თვალსაზრისი
უფრო და უფრო ცხადი ხდება, რომ აღმოსავლეთ დონბასი (დონეცკის და ლუგანსკის ამჟამად კონტროლირებადი ტერიტორია) გაყინული კონფლიქტური ზონა გახდება. ასევე ცხადია, რომ ამ ტერიტორიაზე უკრაინის მთავრობის გავლენა შესუსტდება და პარალელური, არაღიარებული „კვაზი სახელმწიფო“ ჩამოყალიბდება.
მეტის ნახვა
არის თუ არა კაპიტალიზმი ისტორიის ბოლო საფეხური
ამ ორნაწილიან სტატიაში, მე შევეცდები ვაჩვენო ის ძირითადი გამოწვევები, რომელთა წინაშეც შესაძლოა კაპიტალიზმი აღმოჩნდეს მომავალში და რომლებიც მისთვის შეიძლება გადაულახავიც კი გახდეს. არსებობს საფუძველი ვიფიქროთ, რომ 30 წლის შემდეგ, საბაზრო სისტემის გლობალური ბატონობას ვეღარ ვიხილავთ.
მეტის ნახვა
რა რაოდენობის რეგულაცია სჭირდება სახელმწიფოს?
Democracy and Freedom Watch-ის 9 ოქტომბრის ახალი ამბების მიხედვით “საქართველოს ახალი, საკამათო კანონი იმიგრაციის შესახებ, შესაძლოა შეიცვალოს”. DFW წერს, რომ კანონმა „ქვეყნის ექსპატრიატთა საზოგადოებაში გაურკვევლობა და გაღიზიანება გამოიწვია. პრემიერ მინისტრმა, ირაკლი ღარიბაშვილმა, ჟურნალისტებს განუცხადა, რომ თუ ახალი კანონის განხორციელებისას რაიმე პრობლემა შეიქმნება „ჩვენ აუცილებლად ჩავასწორებთ მას”.
მეტის ნახვა
ქართული ღვინის ეკონომიკური პოტენციალი
მეღვინეობა ერთ-ერთი უძველესი ტრადიციაა, რომელიც ქართველებმა დღევანდელ დღემდე შემოინახეს. არქეოლოგიური გათხრებით დადასტურებულია, რომ ყურძენი საქართველოში 8000 წლის წინ ხარობდა და აქ ღვინის დამზადება ყველაზე ადრე დაიწყეს. ტრადიცია კვლავ ცოცხალია – დღეს ღვინო, ღვინის ქარხნების გარდა, სახლშიც მზადდება; განსაკუთრებით სოფლად, საკუთარ ვენახში მოყვანილი ყურძნით.
მეტის ნახვა
სიამაყე და ცრურწმენა საქართველოში სურსათის მოხმარების შესახებ
სტუმართმოყვარეობა ქართული კულტურის ყველაზე მეტად აღიარებული ასპექტია. სტუმრის პატივისცემა ოჯახისთვის სიამაყეა. დედაჩემი პატარა იმერულ ოჯახში გაიზარდა და როგორც ის მიყვება ხოლმე, ბავშვებს არ აძლევდნენ ხოლმე ჭამის უფლებას, მანამ, სანამ სტუმრებს ბოლომდე არ სცემდნენ პატივს, ე.ი. სანამ სტუმრები სათანადოდ არ დანაყრდებოდნენ. სოფლის ყველაზე ღარიბი ოჯახიც კი საკუთარ შესაძლებლობებს (და შემოსავალსაც) კი გადააჭარბებდა იმისთვის, რომ ადგილობრივი დელიკატესების, ხორცის, ბოსტნეულის და სახლის ღვინის სიუხვით სტუმარზე შთაბეჭდილება მოეხდინა.
შეავსე ფორმა