ბევრ კულტურაში არსებობს მოლოდინი, რომ ამ კულტურის წარმომადგენელი იქორწინებს თავისივე ჯგუფის წევრთან. ამ მოლოდინის არგამართლება, სულ მცირე, გამოიწვევს რეპუტაციის დაკარგვას. ეს ძალიან კარგად არის ნაჩვენები დოვერ კოსაშვილის ფილმში „დაგვიანებული ქორწინება“, რომელშიც იუმორით არის წარმოჩენილი ისრაელში მცხოვრები ახალგაზრდა ქართველი ებრაელი, რომლის მშობლებსაც უნდათ, რომ მან „სწორ“ ქალზე იქორწინოს (ფილმში მოცემულია ვრცელი დიალოგები იუდეურ-ქართულად, გაქრობის პირას მყოფ კიდევ ერთ ენაზე).

ნოდარ დუმბაძის სტილია, მკითხველი ერთდროულად აცინოს და ატიროს. თერჯოლის კულტურის სახლში, „ჰელადოსის“ მაყურებლები, ვტიროდით და ვიცინოდით, მაგრამ არა მხოლოდ დუმბაძის იშვიათი ნიჭის გამო – შეერწყა კომედია და ტრაგედია. სპექტაკლმა, გადაგვისროლა სოხუმის მრავალეთნიკურ გარემოში, გაგვხადა ქართველი ჯემალისა და ბერძენი იანგულის მტრობა-მეგობრობის შემსწრე და გვაგრძნობინა სამშობლოსადმი მათი უზომო სიყვარული.

მაშინ, როდესაც რუსეთი თავის პერიფერიაზე ქმნის და ინარჩუნებს „გაყინული კონფლიქტის” ამდენ ზონას, ძალიან მნიშვნელოვანია, ქვეყნებმა სიტუაციასთან გამკლავების სწორი სტრატეგია შეარჩიონ. სამხედრო ვარიანტი განხილვას აღარ ექვემდებარება, 2008 წელს საქართველოში განვითარებული მოვლენების შემდეგ. შესაბამისად, ქვეყნებს, როგორიცაა მოლდოვა, საქართველო და ახლა უკვე, უკრაინაც, არ აქვთ მოქმედების მაინცდამაინც ბევრი კარგი ალტერნატივა.