როდესაც უეიდ დევისს ვუსმენდი (რომელსაც ხშირად უწოდებენ „მეცნიერის, სწავლულის, პოეტისა და სიცოცხლის მრავალფეროვნების გულმხურვალე დამცველის იშვიათ კომბინაციას“), ბიოსფერული რეზერვატების საკითხი გამახსენდა. გარკვეულწილად იმიტომ, რომ წლის დასაწყისში კახეთში ამ თემაზე ადგილობრივი მუნიციპალიტეტების წარმომადგენლებთან ტრენინგი ჩავატარე და ნაწილობრივ იმიტომაც, რომ, როგორც ეკონომისტი, ნათლად ვხედავ, რამდენად მნიშვნელოვანია ბიოსფერული რეზერვატებისათვის კულტურული (და, რა თქმა უნდა, ბიო!) მრავალფეროვნების შენარჩუნება.

ვარდების რევოლუციის შემდეგ, საქართველოს მთავრობამ გვერდზე გადადო გარემოსდაცვითი საკითხები და მთელი ყურადღება ეკონომიკის გაჯანსაღებას დაუთმო. ეს გასაგებიც არის, რადგან ქართული ეკონომიკა 90 წლების კოლაფსის შემდეგ ჯერ კიდევ ძალებს იკრებდა და ეკონომიკური ზრდის პროცესის დაჩქარებაზე დიდი წნეხი იყო. იმ დროს არსებული გარემოსდაცვითი რეგულაციები ეკონომიკური ზრდის კიდევ ერთ დამაბრკოლებელ ფაქტორად და კორუცფციის წყაროდ მიიჩნეოდა.

ISET-ის გუნდმა ჩაატარა ონლაინ გამოკითხვა, რომელიც შემდეგი შეკითხვით იწყებოდა: ქვეყნის არჩევა რომ შეგეძლოს, რომელ ქვეყანაში ისურვებდი დაბადებას? ჩვენ განზრახ ჩამოვაყალიბეთ შეკითხვა ამგვარად, ნაცვლად იმისა, რომ დაგვესვა სრულიად განსხვავებული კითხვა: „სად ისურვებდით მოგზაურობას ან რომელ ქვეყანაში წახვიდოდით ემიგრაციაში?“ ამგვარი ფორმულირების მიზანი იყო, დავკვირვებოდით ქვეყნის მახასიათებლებს და განგვესაზღვრა, რომელ მათგანს მიიჩნევენ ადამიანები საინტერესოდ და მიმზიდველად, მაშინ, როცა გაურკვეველია მათი თავდაპირველი სოციალური მდგომარეობა (მაგალითად, ოჯახში ან დაბადებისას მიღებული სოციალურ სტატუსი).