ყველასთვის ცნობილია, რომ საქართველოს მოსახლეობის თითქმის ნახევარი სოფლის მეურნეობაშია ჩართული, მაშინ, როდესაც მოხმარებული საკვების დაახლოებით 60% იმპორტირებულია. საკვების იმპორტის მაღალ მაჩვენებელსა და საკვების უსაფრთხოებას ხშირად განიხილავენ ქართველი პოლიტიკოსები და მედია. თუმცა ხშირ შემთხვევაში ყურადღების მიღმა რჩება კვების მრავალფეროვნებასთან დაკავშირებული საკითხები და არაჯანსაღი, მწირი რაციონით გამოწვეული პრობლემები.

საქართველოს პარლამენტი მალე განიხილავს მცირე, მაგრამ მნიშვნელოვან ცვლილებას, რომელიც დიდ გავლენას მოახდენს სიცოცხლისთვის მნიშვნელოვან პროდუქტებზე – პურზე, მაკარონზე, ხაჭაპურზე, ფქვილისგან დამზადებულ სხვა პროდუქტებზე. ქართულ კანონმდებლობას დაემატება კანონი, რომელიც ფქვილის ფორტიფიკაციას სავალდებულოს გახდის საქართველოში.

გთხოვთ, გაითვალისწინოთ, რომ აღნიშნული კვლევითი ანგარიში ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

ვარდების რევოლუციის შემდეგ პროდასავლელი ქართველი პოლიტიკოსები ცდილობენ, ქვეყანა ნატოსკენ, უსაფრთხოების ნავსაყუდელისკენ, წაიყვანონ. ჯერჯერობით ნატოს წევრობა მხოლოდ შორეული ოცნებაა, რომელიც ბევრი ქართველის იმედგაცრუებასა და დასავლურ გეოპოლიტიკურ ბლოკთან ნაკლები ინტეგრაციის მომხრეთა პოზიციების განმტკიცებას იწვევს. დაუსრულებელი დებატები იმის შესახებ, უნდა გახდეს თუ არა საქართველო ალიანსის სრულუფლებიანი წევრი, აუფერულებს რეალობას, რომ ალიანსთან არსებული ამჟამინდელი ურთიერთობა იდეალური ვარიანტია საქართველოსთვის.

ევროკავშირთან ასოცირების შესახებ შეთანხმების ხელმოწერას ეიფორიული რეაქციები მოჰყვა ქართულ მედიასა და პოლიტიკური თუ ეკონომიკური გადაწყვეტილების მიმღებთა შორის. ასოცირების შესახებ შეთანხების ნაწილია ღრმა და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცის შესახებ შეთანხმება (DCFTA). DCFTA მიზნად ისახავს საქართველოსა და ევროკავშირს შორის ვაჭრობის ლიბერალიზაციას ტარიფების დაწევით და არასატარიფო ბარიერების შემცირებით. სოფლის მეურნეობისთვის ყველაზე საჭირო ცვლილებები დაკავშირებულია საკვების უსაფრთხოებასა (ბაქტერიული მინარევები, პესტიციდები, ინსპექცია და ეტიკეტირება) და ცხოველთა და მცენარეთა ჯანმრთელობასთან (ფიტოსანიტარია).