ბლოგის ერთ-ერთი თანაავტორი მარჯანიშვილის მეტროსთან ქვეითად მოსიარულეთა მწვანე შუქზე გზის გადაკვეთას აპირებდა. მერსედესის მარკის ავტომობილი, მოუხედავად იმისა, რომ წითელი შუქი ენთო, საკმაოდ სწრაფად მოდიოდა და ხალხი ყველა მიმართულებით გაფანტა. იქვე იდგა პოლიციის მანქანაც. პოლიციამ ამ ფაქტზერეაგირება არ მოახდინა.

ადამიანები მოზრდილ თანხებს ხარჯავენ ყველაზე ფასეული აქტივის – სიცოცხლის, ხშირად მხოლოდ რამდენიმე კვირით ან თვით, გასახანგრძლივებლად. სწორედ ცხოვრების წლების დაკარგვისადმი შიშის გამო, პატიმრობა და სიკვდილით დასჯა ყველა დროისა და კულტურის დასჯის ყველაზე ფართოდ გამოყენებულ ფორმებს წარმოადგენდა.

1991 წელს პიტერ ბაუერის მიერ დაწერილი „განვითარების ზღვარი“ დღესაც არ კარგავს აქტუალობას საქართველოსა და 21 საუკუნის სხვა მეტწილად აგრარული ეკონომიკებისთვის. ეკონომიკური განვითარება, ბაუერის აზრით, „იწყება მაშინ, როდესაც საარსებო რესურსების მოსაპოვებელი საქმიანობის ჩანაცვლება ხდება გაყიდვაზე ორიენტირებული წარმოებით. მწარმოებლები დაიწყებენ არსებობისათვის საჭირო პროდუქტზე მეტის წარმოებას, თუ ისინი ამის უპირატესობას დაინახავენ და ამავე დროს, თუ ეს შესაძლებელი იქნება მათთვის.

ყველა, ვისაც კი თბილისში მიკროავტობუსით (ე.წ. ,,მარშუტკით“) უმგზავრია, შეამჩნევდა ორ უკიდურეს შემთხვევას: სატრანსპორტო საშუალება მოძრაობს ან მეტისმეტად ნელა ან გადაჭარბებული სიჩქარით. როგორ შეიძლება ამ პარადოქსის ახსნა? პასუხის მისაღებად მივმართოთ თამაშთა თეორიას, მათემატიკური ეკონომიკის ერთ-ერთ შესანიშნავ დარგს.

ბლოგი ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.