COVID-19-ის პანდემიამ ეკონომისტებს არაერთი კითხვა გაუჩინა, თუმცა მკვლევრების უმეტესობა აქცენტს განვითარებულ ეკონომიკებსა და ვირუსის მიერ ეკონომიკისთვის მიყენებულ „იარებზე“ აკეთებს. თუმცა, აღმოჩნდნენ ისეთებიც, ვინც დაინტერესდა, როგორ განვითარდება ქალაქები პანდემიის შემდეგ. ამ ეკონომისტების დაკვირვებით ეპიდემიის ეპიცენტრი გახდა დიდი, ტურისტული ქალაქები. მათგან განსხვავებით, პატარა ქალაქები შედარებით გადაურჩა ვირუსს. ვირუსისგან ნაკლებად დაზარალდა სოფლის ტიპის დასახლებებიც, თუმცა, რეგიონებს შორის განსხვავებაც საკმაოდ დიდია.

2021 წლის 15 თებერვლიდან რუსეთში ხორბლის, ჭვავის, სიმინდისა და ქერის ექსპორტზე დაწესებული კვოტები ამოქმედდა. ძალაში შევიდა საბაჟო ტარიფები და ამკრძალავი ბეგარაც საბაჟო ღირებულის 50%-ის ოდენობით.

საქართველოში განათლება (ზოგადი განათლების შემთხვევაში კი, მოსწავლეთა უმრავლესობა) ძირითადად საჯარო სექტორის პასუხისმგებლობაა. ბოლო წლებში ამ სექტორს სულ უფრო მეტი ყურადღება ექცევა – 2010 წლიდან 2019 წლამდე სახელმწიფოს მიერ განათლების სექტორში გაწეული ხარჯები სამჯერ გაიზარდა და მთლიანი შიდა პროდუქტის (მშპ) 3.6%-ს მიაღწია. თუმცა ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის (OECD) სტანდარტით, ეს დაბალი მაჩვენებელია, რადგან OECD-ის ქვეყნები განათლებაზე, საშუალოდ, მშპ-ის 5%-ზე ოდნავ ნაკლებს ხარჯავენ.

საქართველოში ტრადიციული რთველი 26 აგვისტოს დაიწყო. მთავრობამ გადაწყვიტა, მწარმოებლებს ყურძნის რეალიზებაში დაეხმაროს, რაც ყურძნის მოსავლის სუბსიდირებას გულისხმობს. სუბსიდირების რაოდენობამ რქაწითელის ან კახური მწვანეს შემთხვევაში, 1 კგ-ზე 0.8 ლარიდან 0.3 ლარი შეადგინა. აუცილებლობის შემთხვევაში, მთავრობა ყურძნის რეალიზაციის პროცესშიც ჩაერთვება. ღვინის სექტორის მხარდაჭერა ანტიკრიზისული გეგმის ნაწილია და მიზნად ისახავს COVID-19-ით გამოწვეული ეკონომიკური კრიზისის დაძლევას.

5 აგვისტოს, საქართველოს პარლამენტმა მეორე მოსმენით მხარი დაუჭირა შრომის კოდექსში შესატან საკანონმდებლო ცვლილებებს. ამ ცვლილებებმა, რომლებიც, დიდი ალბათობით, მესამე და საბოლოო მოსმენით დამტკიცდება კიდეც უახლოეს დღეებში, უნდა გააძლიეროს დასაქმებულთა უფლებების დაცვის მექანიზმები.