საქართველოში ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში უმნიშვნელოდ მიჩნეულმა პოლიტიკურმა დისკუსიამ, სოფლის მეურნეობისა და სოფლის განვითარების შესახებ, დღესდღეობით დებატების წინა ფლანგზე წამოიწია. სამართლიანადაც! ეს საკითხები ფრიად კომპლექსურია და მნიშვნელოვან გავლენას ახდენს არამხოლოდ სოფლის მაცხოვრებლებზე, არამედ სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის მომხმარებელ ქალაქელებზეც.
ბერტოლდ ბრეხტის ,,სამგროშიანი ოპერის” მეორე მოქმედების ბოლოს, ბურჟუაზიის წარმომადგენლების მოწოდებაზე დაეცვათ მორალური სტანდარტები, პროლეტარი წვრილმანი კრიმინალი მაქჰითი და მეძავი ჯენი პასუხობენ: „ჯერ მაძღარი მუცელი და შემდეგ ეთიკა!“ ეს ნათქვამი კარგად გამოხატავს სადავო მოსაზრებას იმის შესახებ, რომ ეთიკა მატერიალურად უზრუნველყოფილი ადამიანების პრივილეგიაა. განა შეიძლება მოვითხოვოთ წესიერება და კეთილშობილება ადამიანისგან, რომელიც გადარჩენისთვის იბრძვის?
რაკი საქართველომ ფერმერული ორგანიზაციების განვითარების ამბიციური პროგრამა წამოიწყო, ამ ეტაპზე სასარგებლო იქნება მსგავსი ინიციატივების დადებითი და უარყოფითი გამოცდილების მიმოხილვა, როგორც საქართველოში, ასევე სხვა განვითარებადი თუ გარდამავალი ეკონომიკის ქვეყნებში.
ცოტა ხნის წინ საქართველოს მთავრობის მიერ გამოქვეყნებული სტრატეგიის პროექტი „საქართველო 2020“ მიზნად ისახავს „ეკონომიკური ზრდის მიერ მოტანილი სიკეთით ისარგებლოს საქართველოს მოსახლეობის მნიშვნელოვანმა ნაწილმა“. თუმცა დოკუმენტის წაკითხვისას ჩნდება ბუნებრივი მილიონდოლარიანი კითხვა: როგორ შეიძლება ინკლუზიური ზრდის მიღწევა რეალობაში?
14 თებერვალს საქარათველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტრომ ქვეყნის სოციო-ეკონომიკური განვითარების პროექტი — საქართველო 2020 გამოაქვეყნა. ეს დოკუმენტი მოიცავს მომავალი რამდენიმე წლის სოციო-ეკონომიკური გამოწვევების ანალიზსა და მათთან გამკლავების სტრატეგიას. დოკუმენტის თანახმად, ძირითად მიზანს ქვეყნის სტაბილური და ინკლუზიური ზრდის მიღწევა წარმოადგენს.