საქართველომ დამოუკიდებლობის 25-ე წლისთავი სულ ახლახან აღნიშნა, თუმცა ქვეყანა ჯერ კიდევ ვერ გამოვიდა რევოლუციების მორევიდან. ეს ლამაზი ქვეყანა ჰგავს კონტრასტული არომატებით სავსე შოკოლადის ყუთს, რომელიც არასდროს არ კარგავს ჩვენი გაოცებისა და მოხიბვლის უნარს ისტორიის არც ერთ ეტაპზე.

დაახლოებით სამი წლის წინ ISET Economist-ის ბლოგის ერთ-ერთ სტატიაში განვიხილეთ დეპოზიტების დაზღვევის იდეა და მისი განხორციელების გზები საქართველოში. დღეს დეპოზიტების დაზღვევის სქემა არა აბსტრაქტული იდეა, არამედ კარს მომდგარი რეალობაა. სულ ცოტა ხნის წინ საქართველოს ფინანსთა სამინისტრომ განიხილა ქვეყანაში დეპოზიტების დაზღვევის სისტემის განხორციელების კანონპროექტი.

WIN/Gallup-ის მიერ 2015 წელს ჩატარებული კვლევის თანახმად, ქართველთა 93% თავს რელიგიურად მიიჩნევს. მსოფლიოში მხოლოდ ერთ ქვეყანას, ტაილანდს, აქვს უფრო მაღალი მაჩვენებელი, სადაც ეს რიცხვი 94%-ს აღწევს. საქართველოს მსგავსი მაჩვენებელი გვხვდება მხოლოდ სომხეთში, ბანგლადეშსა და მაროკოში. მსოფლიოს სხვა ქვეყნები შედარებით ნაკლებად არიან მოცულნი რელიგიით.

რამდენიმე წლის წინ, მამაჩემმა, რომელიც ენთუზიასტი ბლოგერია, დაწერა სტატია კიევის უწესრიგო რეკლამების პრობლემაზე, რამაც წალეკა ქალაქი. კედლები, ღობეები, განათების ბოძები, ავტობუსის გაჩერებები და ტროტუარებიც კი აჭრელებული იყო განცხადებებით, რომლებიც რეკლამას უკეთებდა ყველაფერს დედამიწის ზურგზე. ქაღალდისა და წებოს ნარჩენებით მოსვრილი ჩვენი კორპუსის შესასვლელი სევდიანი სანახავი იყო.

მიკლრაითის მონაცემებით (მაკროეკონომიკა და მონაცემები ბავშვებზე, UNICEF 2000 წ.), 1991 წელს საქართველოს მთლიანი შიდა პროდუქტის მხოლოდ 7% დაიხარჯა განათლებაზე. 1994 წელს ეს მაჩვენებელი 1%-მდე დაეცა. როგორც მიკლრაითი აღნიშნავს, საგანმანათლებლო ხარჯების ასეთი მკვეთრი დაცემა არც მანამდე და არც შემდეგ არ მომხდარა არც ერთ სხვა ქვეყანაში. კრიზისის შემდეგი მდგომარეობიდან გამოსვლას დიდი დრო დასჭირდა.