რატი, ლაშა და ირაკლი საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის (ე.წ. „გეპეის“) ინჟინერიის ფაკულტეტის პირველი კურსის სტუდენტები არიან, რაც ფრიად უცნაურია. 22-23 წლის ასაკში სამივე ცოცხალია, თუმცა არასდროს დასწრებიან ლექციებს და არც გამოცდები ჩაუბარებიათ. ეს მათთვის მესამე საგანმანათლებლო ხარისხი იქნება, მიუხედავად იმისა, რომ არც ერთი მათგანი არ აპირებს სწავლის დამთავრებას.

განათლების სპეციალისტი და მწერალი თეა ლობჟანიძე ავჭალის არასრულწლოვანთა ციხეში მუშაობს. ის არის განათლებისა და მენეჯმენტის გუნდის წევრი, რომელიც აერთიანებს ბავშვების ფორმალური და არაფორმალური განათლებით დაინტერესებულ პროფესიონალებს. ISET-ის კვლევითი ინსტიტუტის მკვლევრის, ლაშა ლანჩავასთვის მიცემულ ინტერვიუში, თეა ლობჟანიძე ყვება საქართველოს რისკის ქვეშ მყოფი ახალგაზრდების წინაშე არსებული რეალობისა და საკუთარი ხედვის შესახებ, თუ რა უნდა ქნას ქვეყანამ ამ ბავშვების მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად.

სტივ ჯონსონის (პოპულარული ამერიკელი სამეცნიერო მწერალი და მედიის თეორეტიკოსი, ავტორი წიგნისა „საიდან იბადება კარგი იდეები“) აზრით, ყავასა და ყავახანებს დიდი წვლილი მიუძღვის ევროპის სამეცნიერო და ინდუსტრიულ რევოლუციაში. პირველი ყავახანა ლონდონში 1650 წელს გაიხსნა და მალევე სოკოსავით მოედო დანარჩენ ევროპას. ყავახანას ორი დადებითი გავლენა ჰქონდა: პირველი, ის იყო (საშინლად დაბინძურებული) წყლისა და (იმ დროისთვის ფართოდ გავრცელებული) ალკოჰოლის ჯანსაღი ალტერნატივა.

კრეატიულობა არის ადამიანის უნარი, წარმოადგინოს ახალი იდეები და იპოვოს პრობლემის გადაწყვეტის ინოვაციური გზები. ის გადამწყვეტია ეკონომიკური ზრდისთვის, რადგან კრეატიული იდეები გარდაიქმნება ახალ პროდუქტებად და უფრო ეფექტურ ტექნოლოგიურ პროცესებად, რაც, თავის მხრივ, ქმნის ახალ (უფრო პროდუქტიულ) სამუშაო ადგილებსა და უკეთეს (უფრო კონკურენტულ) პროდუქტებს.

1990-იან წლებში ქართულ უნივერსიტეტებში სწავლა სასაცილო იყო. სტუდენტები ან მათი მშობლები საგამოცდო კომიტეტის ხელმძღვანელებთან ან ფაკულტეტის დეკანებთან „ვადებსა და პირობებთან“ დაკავშირებით აწარმოებდნენ მოლაპარაკებას. ეს მოლაპარაკებები გულისხმობდა ქრთამს, რომლის გადახდაც იყო საჭირო გარკვეული „მომსახურების“ მიღების სანაცვლოდ.