ერთ-ერთი საკითხი, რომელიც დღეს თბილისში საყოველთაო ინტერესს იწვევს (რა თქმა უნდა, აგვისტოს შვებულებებსა და COVID-19-ის რისკებთან ერთად), ჭავჭავაძის ახლად რეაბილიტირებული გამზირია, რომელზეც მოძრაობა ახლახან აღდგა. რატომ გახდა ეს საკითხი ასეთი „პოპულარული“?

დაახლოებით ორი თვის წინ, საქართველოს მთავრობამ იმპორტირებული ხორბლის ავტოტრანსპორტით გადაზიდვის შეზღუდვის გეგმის შესახებ განაცხადა. თუმცა ეს წამოწყება დაინტერესებული მხარეების (მათ შორის: ხორბლის მცირე იმპორტიორების, ტრაილერების მძღოლებისა და წისქვილების, რომლებიც ავტოტრანსპორტით იმპორტირებულ ხორბალს იყენებენ) შეთანხმებული წინააღმდეგობის გამო მალევე შეწყდა.

მდინარე ასტარაჩაი, რომელიც აზერბაიჯანსა და ირანს ერთმანეთისგან ჰყოფს, რუბიკონი არ არის, ამიტომ ქართულმა მედიამ ვერც კი შეამჩნია, როგორ გადალახა ახალაშენებული ხიდი აზერბაიჯანის რკინიგზის GE/LKZ TE33A ლოკომოტივმა. არადა პროექტს უდიდესი გავლენა ექნება კავკასიაში ტრანსპორტირების მომავალზე.

როგორც ცოტა ხნის წინ გახდა ცნობილი, საქართველოს პრემიერ-მინისტრს, გიორგი კვირიკაშვილსა და ვიზეარის აღმასრულებელ დირექტორს, ოვეინ ჯონს შორის მიღწეული შეთანხმების თანახმად, ვიზეარმა გადაწყვიტა, 2016 წლის სექტემბრიდან დანიშნოს ქუთაისიდან ფრენები (კვირაში ორჯერ ან სამჯერ) ბერლინის, მიუნხენის, მილანის, დორტმუნდის, ლარნაკას, სოფიასა და თესალონიკის მიმართულებით.

საერთაშორისო საკონსულტაციო ჯგუფმა Mercer, 2012 წლის ცხოვრების ხარისხის კვლევის მიხედვით, მსოფლიოს 222 ქალაქის რეიტინგი შეადგინა საცხოვრებელად ვარგისიანობის მიხედვით. თბილისი 213-ე ადგილზე მოხვდა, რამაც ბევრი ქართველი აღაშფოთა. ინტერნეტში ძალიან მარტივია იპოვო ცილისმწამებლები რეიტინგის შემქმნელის წინააღმდეგ, ან მათ წინააღმდეგ ვისაც ეს რეიტინგი აქვთ მოხსენებული. ონლაინ პეტიციის ინიცირებაც კი მოხდა ამ რეიტინგის წინააღმდეგ.