ბევრ კულტურაში არსებობს მოლოდინი, რომ ამ კულტურის წარმომადგენელი იქორწინებს თავისივე ჯგუფის წევრთან. ამ მოლოდინის არგამართლება, სულ მცირე, გამოიწვევს რეპუტაციის დაკარგვას. ეს ძალიან კარგად არის ნაჩვენები დოვერ კოსაშვილის ფილმში „დაგვიანებული ქორწინება“, რომელშიც იუმორით არის წარმოჩენილი ისრაელში მცხოვრები ახალგაზრდა ქართველი ებრაელი, რომლის მშობლებსაც უნდათ, რომ მან „სწორ“ ქალზე იქორწინოს (ფილმში მოცემულია ვრცელი დიალოგები იუდეურ-ქართულად, გაქრობის პირას მყოფ კიდევ ერთ ენაზე).
ქართული რეფორმები იქცა საერთაშორისო ვაჭრობის საგნად. ყოფილი ქართველი რეფორმატორები, რომლებსაც სამშობლოში სათანადოდ არ აფასებენ და აღარ სჭირდებათ, მაღალი ანაზღაურების ფასად, კონსულტაციებს უწევენ მონღოლეთს, ცენტრალურ აზიას, უკრაინას, მოლდავეთსა და კიდევ უფრო შორეულ განვითარებად ბაზრებს. დაინახა რა ბიზნეს-შესაძლებლობა, ყოფილი მთავრობის მაღალჩინოსანთა ერთმა ჯგუფმა, ქართული რეფორმების სულისჩამდგმელი კახა ბენდუქიძის თავკაცობით, ახლახანს დააარსა საკონსულტაციო სააგენტო „რეფორმატორები“ (Reformatics).
2014 წლისა და 2015 წლის პირველი კვარტლის სტაბილურად ოპტიმისტური განწყობის შემდეგ, საქართველოს ბიზნესის ნდობა გაუარესდა. ბიზნესის ნდობის ინდექსმა 2015 წლის მეორე კვარტალში ისტორიულ მინიმუმს მიაღწია და [-100, 100] სკალაზე 3,6 შეადგინა. ეს, 2015 წლის პირველ კვარტალთან შედარებით, როდესაც ინდექსის მაჩვენებელი 24,5 იყო, მნიშვნელოვანი გაუარესებაა.
ერთი წლის წინ, 2014 წლის მარტში, ისრაელის საელჩომ საქართველოში ქართულ-ებრაულ ფორუმზე გამოსასვლელად მიმიწვია. ბევრი მიზეზის გამო ჩემი პრეზენტაცია 1977 წელზე საუბრით დავიწყე. ამ მიზეზთაგან ერთ-ერთი პირადი იყო – ამ წელს ჩემი ოჯახი სანკ-პეტერბურგიდან საცხოვრებლად ისრაელში გადავიდა. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი მაინც ისაა, რომ 1977 წლის ისრაელი ძალიან ბევრი რამით (თუმცა ყველაფრით არა) ჰგავს დღევანდელ საქართველოს.
ქართულ-ესტონური ფილმი „მანდარინები“ ნომინირებული იყო ოსკარის დაჯილდოვების ცერემონიალზე, როგორც 2014 წლის საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმი. მიუხედავად იმისა, რომ ფილმი გადაღებულია გურიაში, მოქმედება ვითარდება 1990-იანი წლების ომის პერიოდის აფხაზეთში, რომელიც ამჟამად საქართველოს მთავრობის კონტროლ ქვეშ არ იმყოფება.