წელს, საქართველოს თითქმის ყველა სამთო-სათხილამურო კურორტზე, გოდერძის გარდა, თოვლის ნაკლებობის გამო, ზამთრის სეზონი უჩვეულოდ გვიან დაიწყო. ბოლო წლებში, კლიმატის ცვლილებაზე და გლობალურ დათბობაზე მიმდინარე ცხარე განხილვების ფონზე, თოვლის ნაკლებობამ საქართველოს სამთო-სათხილამურო კურორტებზე ქვეყანაში ზამთრის ტურიზმის ეკონომიკური სიცოცხლისუნარიანობის სამომავლო პერსპექტივებზე კითხვები გააჩინა. მსგავსი განვითარება მოულოდნელობას არ წარმოადგენდა, რადგან მსოფლიო ტურიზმის ორგანიზაციაც კი აცხადებს, რომ სამთო ტურიზმი განსაკუთრებით მოწყვლადია კლიმატის ცვლილების ზემოქმედებისადმი (UNWTO, 2015).

კლიმატის ცვლილებას ეს და უამრავი სხვა, უფრო ფართომასშტაბიანი ცვლილება (მაგალითად, ზღვის დონის მატება, ყინულის საფარის სწრაფი დნობა, სეზონების ცვლა და სხვ.) უკავშირდება. მე-20 საუკუნის შუა პერიოდიდან საშუალო ტემპერატურამ მკვეთრი ზრდა დაიწყო, რაც ჩვენს სიცოცხლეზე, სურსათის მოხმარებაზე (როგორც ხარისხის, ისე რაოდენობის თვალსაზრისით), ჯანმრთელობასა თუ ცხოვრების წესზე აისახება და ცვლის ჩვენს ყოველდღიურობას.

საქართველოში ბოლო ათწლეულებში ეკონომიკური პოლიტიკის გარკვეული ინიციატივები ერთმანეთთან შეუსაბამობაში მოდის. მაგალითად, ერთი მხრივ, მთავრობა ცდილობს, წაახალისოს მცირე ფერმერები, გადაინაცვლონ ეკონომიკის სხვა სექტორებში (რისთვისაც წარმოების ხელშემწყობ სააგენტოებს აარსებს), მეორე მხრივ, ეხმარება მათ სხვადასხვა პროგრამებით (მაგ. კოოპერატივების მხარდაჭერით), აიმაღლონ პროდუქტიულობა და დარჩნენ სოფლის მეურნეობაში.