დილით, შხაპის მიღებისას მიყვარს საქართველოს ეკონომიკურ პერსპექტივებსა და საქართველოს განვითარების გზებზე ფიქრი.
ჩემს ესეში ეკონომიკური განვითარების შესახებ („რამ იმუშავა“, მესენჯერი, 3 ივლისი, 2013 წელი) მე ვახსენე გამოჩენილი ადამიანების „ახალი გლობალური პარტნიორობის“ უმაღლესი დონის პანელი (ევროკავშირის პუბლიკაციები, 2013 წელი), რომელიც მიზნად ისახავს აბსოლუტური სიღარიბის აღმოფხვრას და ეროვნული ეკონომიკების გარდაქმნას მდგრადი განვითარების გზით. შედეგად, თავში „მიზნები და გლობალური გავლენა“ პანელი ყურადღებას ამახვილებს სიღარიბის შემცირებაზე, კლიმატის გლობალურ ცვლილებებთან ბრძოლასა და „დაბალკარბონული ტრაექტორიის“ პოპულარიზებაზე.
საქართველოში მომუშავე კომპანიების მმართველებთან საუბრისას ხშირად მოისმენთ ჩივილს საქართველოს შრომის ბაზარზე გარკვეული სპეციალისტების ნაკლებობის შესახებ. მაგალითად, სამშენებლო სფეროში მომუშავე კომპანიები ხშირად იძულებული არიან, დაიქირაონ უცხოელი ექსპერტები, რადგან საქართველოში ვერ პოულობენ ჯეროვნად კვალიფიცირებულ ინჟინრებსა თუ არქიტექტორებს. დეფიციტი განსაკუთრებით მწვავეა ტექნიკურ სფეროსა და მეცნიერებებში.
XV საუკუნეში დაიწყო საქართველოს სამეფოს დაშლის მტკივნეული პროცესი, რომელსაც ქვეყანამ თავი თანამედროვე ეპოქამდე ვეღარ დააღწია. სამწუხარო ფაქტია, რომ შუა საუკუნეების ბოლოს, საქართველოს სამთავროებად დაშლის შემდეგ, ქვეყანამ ვეღარ შეძლო დამოუკიდებელი ერის სტატუსის შენარჩუნება (ფლორიან ბირმანმა და მე უკვე განვიხილეთ ავბედითი გეორგიევსკის ტრაქტატი ჩვენს ერთობლივ სტატიაში მეფე ერეკლე II).
დიდი ხნის განმავლობაში, რუსეთი შესაძლებლობების მიწად აღიქმებოდა უცხოელი ინვესტორების მიერ. მათ ყურადღებას იპყრობდა მრავალრიცხოვანი მოსახლეობა, მდიდარი ბუნებრივი რესურსები და, რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დიდი საშუალო კლასი, რომელსაც ფულის ხარჯვის სურვილი ჰქონდა. თუმცაღა, რუსეთს მზარდ ეკონომიკას რამდენიმე საიდუმლო ჰქონდა, რომელიც ინვესტორების იმედებს დამსხვრევით ემუქრებოდა.