საბჭოთა კავშირში ფერმერების მუშაობას ცენტრალური მთავრობა აკონტროლებდა. ყველამ იცოდა, რა უნდა ეკეთებინა. მნიშვნელოვანი ეკონომიკური გადაწყვეტილებები ბაზარზე არ იყო მინდობილი, არც კერძო ინტერესის მქონე ადამიანებს შეეძლოთ ამგვარი გადაწყვეტილებების მიღება. ნაცვლად ამისა, გადაწყვეტილებას თუ რა, როდის და როგორ უნდა წარმოებულიყო იღებდა მთავრობა, რომელიც ფლობდა ან აკონტროლებდა ეკონომიკის რესურსების უმეტეს ნაწილს.

გთხოვთ, გაითვალისწინოთ, რომ მაკროეკონომიკური მიმოხილვის ანგარიში ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

გასულ კვირას სომხეთის პრეზიდენტის ოფიციალური ვიზიტი იმედისმომცემი განცხადებით დასრულდა: ჯერ კიდევ 2014 წელს საქართველოსა და სომხეთის მთავრობების მიერ დამტკიცებული ინფრასტრუქტურული პროექტის „მეგობრობის ხიდის“ მშენებლობა 2017 წელს დაიწყება და ორ წელიწადში დასრულდება. საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა და სომხეთის პრეზიდენტმა ორ ქვეყანას შორის ეკონომიკური და სავაჭრო ურთიერთობების გაღრმავების სხვა შესაძლებლობებსა და ამ პროცესში ბიზნეს-საზოგადოების ჩართვის გზებზეც იმსჯელეს.

გთხოვთ, გაითვალისწინოთ, რომ აღნიშნული პოლიტიკის დოკუმენტი ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს შორის საქართველოს რესპუბლიკამ ყველაზე სწრაფად გაატარა მასშტაბური მიწის რეფორმა და შეიმუშავა მიწის განაწილების გეგმა. ეს პროცესი 1992 წელს დაიწყო. მიწის გადანაწილების შედეგად გაჩნდა ასობით ათასი მცირე საოჯახო ფერმა, რომელმაც მსხვილი კოლექტივები და საწარმოო კოოპერატივები ჩაანაცვლა (საბჭოთა მეურნეობები („სოვხოზი“) და კოლმეურნეობები („კოლხოზი“). სავარაუდოდ, მიწის პრივატიზაციის მთავარი მიზანი იყო, მოსახლეობის დიდ ნაწილს დახმარებოდა, თავი გაეტანა უკიდურესად მძიმე პერიოდში.