გრაფიკში #1 წარმოდგენილია ქართველ ფერმერთა მიერ საკუთარი პროდუქციის გაყიდვით მიღებული შემოსავლების განაწილება. აღნიშნული მონაცემები მივიღეთ 3,000 სოფლად მცხოვრები ფერმერის გამოკითხვის შედეგად (ჩვენი კვლევის მოტივაციისა და მეთოდოლოგიის გასაგებად, გთხოვთ, იხილოთ ჩვენ მიერ წინა კვირაში გამოქვეყნებული სტატიის პირველი ნაწილი „სულელი ფერმერი დიდ კარტოფილს ვერ მოიყვანს“).

პირველად გოგის 2015 წლის ზამთარში შევხვდით, როდესაც ფერმერებისგან ინტერვიუებს ვიღებდით რატის მშობლიურ ქვემო ალვანში. ახმეტის რაიონში მდებარე ქვემო და ზემო ალვანი ჩვეულებრივი კახური სოფლები არ გეგონოთ. ამ სოფლებს ზამთრის სადგომად იყენებენ თუშეთის მაცხოვრებლები. თუშეთსა და კახეთს ერთმანეთისგან აბანოს უღელტეხილი (3,000 მ.) ჰყოფს.

ამ კვირაში ქართველი საზოგადოება შოკში ჩააგდო ქართველი მასწავლებლების მიერ სასერთიფიკაციო გამოცდებზე მიღებულმა შედეგებმა. როგორც DFWatch.net 10 მარტს (ციტირებულია ქართული წყარო) იუწყებოდა, იანვარში მასწავლებელთა სასერთიფიკაციო გამოცდაზე დარეგისტრირებული 10,552 მასწავლებლიდან გამოცდაზე 6,477 გავიდა, რომელთაგან მხოლოდ 1,101 გადალახა მინიმალური ზღვარი.

1977 წელს ჩემმა ოჯახმა მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება მიიღო და საცხოვრებლად ისრაელში გადავედით. „ალია“ (ებრაელთა გადასახლება ისრაელის მიწაზე) კარგად გადმოსცემს ებრაული დიასპორის „რეპატრიაციას“ (ჩემ შემთხვევაში, სანქტ-პეტერბურგიდან) წმინდა მიწაზე. ეტიმოლოგიურად, „ალია“ მოდის ძველი ებრაული ტრადიციიდან, რომლის თანახმადაც ებრაელები ყოველ წელს მიდიოდნენ მოსალოცად იერუსალიმში (რომელიც ზღვის დონიდან 1 კმ-ზე მდებარეობს).

რამდენიმე წლის წინ, მამაჩემმა, რომელიც ენთუზიასტი ბლოგერია, დაწერა სტატია კიევის უწესრიგო რეკლამების პრობლემაზე, რამაც წალეკა ქალაქი. კედლები, ღობეები, განათების ბოძები, ავტობუსის გაჩერებები და ტროტუარებიც კი აჭრელებული იყო განცხადებებით, რომლებიც რეკლამას უკეთებდა ყველაფერს დედამიწის ზურგზე. ქაღალდისა და წებოს ნარჩენებით მოსვრილი ჩვენი კორპუსის შესასვლელი სევდიანი სანახავი იყო.