საქართველოს ამერიკელ და დასავლეთ ევროპელ სტუმრებს ანცვიფრებთ ის, რომ საშუალო ასაკის ქართველი ტაქსის მძღოლები ხშირად ტრაბახობენ რამდენიმე დიპლომით, ხოლო სასტუმროს მისაღებებსა თუ მაღაზიაში ასისტენტად მომუშავე ახალგაზრდები ხშირად სამართლის, ბიზნესისა თუ საერთაშორისო ურთიერთობების ფაკულტეტდამთავრებულები არიან. თბილისში რამდენიმე დღის გატარების შემდეგ სტუმრებს, შესაძლოა, შეექმნათ წარმოდგენა, რომ საქართველოში იმდენად ჭარბია ადამიანური კაპიტალი, რომ ამ საკმაოდ მარტივ პოზიციებზე ძალიან დიდი კონკურენციაა.

ქართველი მეაწრმეებისთვის ბიზნესისა და იდეების დაფინანსების ტრადიციულ და ხშირად ერთადერთ გზას საბანკო კრედიტით, ე.წ. სესხით, დაფინანსება წარმოადგენს. ამგვარი დაფინანსება ძალიან შეზღუდულია სტარტ-აპებისა და არსებობის საწყის ეტაპზე მყოფი ბიზნესებისთვის, რადგან ისინი მაღალრისკიან სეგმენტად ითვლებიან, უზუნველყოფისთვის საჭირო აქტივები არ გააჩნიათ, ასევე, მაღალია საპროცენტო განაკვეთი სესხზე და კომპანიებს, რომლებიც ჯერჯერობით საკმარის შემოსავალს ვერ იღებენ, არ მიუწვდებათ ასეთ სესხზე ხელი.

ჩვენს ქვეყანაში შრომის ბაზარი მუდამ მწვავე საკითხია და არჩევნების მოახლოვებასთან ერთად ცხარდება დებატები ამ თემაზე. პოლიტიკოსებს ხშირად მოჰყავთ მაგალითად შრომის ბაზრის არადამაკმაყოფილებელი შედეგები, როდესაც სურთ, ხაზი გაუსვან მმართველი პარტიის შეცდომებს და/ან ინერტულობას. ქულების მოსაპოვებლად პოლიტიკოსები მეორე მეთოდსაც ხშირად მიმართავენ: ამომრჩევლებს სამუშაო ადგილების ზრდას ჰპირდებიან.

ქორწინების ფენომენი ჩვენი კულტურისა და ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. ქართულ ტრადიციულ საზოგადოებაში ქორწინება „აუცილებელი“ რამაა. ქორწინების რიტუალს აღასრულებს რელიგიური ან სახელმწიფო დაწესებულება, ან ორივე ერთად. ფრიდრიხ-ებერტის ფონდის მიერ ჩატარებული ქართველი ახალგაზრდების კვლევა ავლენს 14-29 წლის ახალგაზრდების აღქმას, ინფორმირებულობას და დამოკიდებულებას ქორწინების მიმართ. კვლევის სახელია „თაობა გარდამავალ პერიოდში – ახალგაზრდობის კვლევა 2016, საქართველო“.

2005 წელს საქართველოს მთავრობამ უნივერსიტეტებში ჩასარიცხად ერთიანი ეროვნული გამოცდები შემოიღო. ერთიან ეროვნულ გამოცდებამდე თითოეული უნივერსიტეტი თავად განსაზღვრავდა, რა გამოცდები უნდა ჩაებარებინა აბიტურიენტს, გამომცდელებიც უნივერსიტეტიდან იყვნენ. ეს პრაქტიკა სისტემის ბოროტად გამოყენების და კორუფციის საშუალებას იძლეოდა. ერთიანი ეროვნული გამოცდების დანერგვით საქართველოს მთავრობამ სისტემა უფრო სამართლიანი და მეტად გამჭვირვალე გახადა.