მჯერა, ყველა ჩვენგანი ფიქრობს, რომ ტექნოლოგია კარგია. შეიძლება ისიც გვჯეროდეს, რომ ეს პროგრესის ნიშანია. როგორც იქნა, ძალიან ჭკვიანმა ინჟინრებმა იხსნეს კაცობრიობა, რადგან მათ არა მხოლოდ წარმოიდგინეს, არამედ შექმნეს კიდეც ისეთი მოწყობილობები, რომლებიც მასებს წუთებისა და წამების დაზოგვაში ეხმარება. რა თქმა უნდა, უამრავი მიზეზი არსებობს, ვამტკიცოთ, რამდენად მნიშვნელოვანია ტექნოლოგიური მიღწევები. ეს მიღწევები შეიძლება გამოვიყენოთ ახალგაზრდების დასაქმების წასახალისებლად ან ფიზიკური შეზღუდვის მქონე ადამიანისთვის ავტომატური მტვერსასრუტის შესაქმნელად.
საქართველოს ამერიკელ და დასავლეთ ევროპელ სტუმრებს ანცვიფრებთ ის, რომ საშუალო ასაკის ქართველი ტაქსის მძღოლები ხშირად ტრაბახობენ რამდენიმე დიპლომით, ხოლო სასტუმროს მისაღებებსა თუ მაღაზიაში ასისტენტად მომუშავე ახალგაზრდები ხშირად სამართლის, ბიზნესისა თუ საერთაშორისო ურთიერთობების ფაკულტეტდამთავრებულები არიან. თბილისში რამდენიმე დღის გატარების შემდეგ სტუმრებს, შესაძლოა, შეექმნათ წარმოდგენა, რომ საქართველოში იმდენად ჭარბია ადამიანური კაპიტალი, რომ ამ საკმაოდ მარტივ პოზიციებზე ძალიან დიდი კონკურენციაა.
შრომის საერთაშორისო ორგანიზაციის ანგარიშის „დასაქმების გლობალური ტენდენციები“ მიხედვით, მთელ მსოფლიოში სოფლის მეურნეობაზე დასაქმების 32% მოდის, აზიასა და წყნარ ოკეანეთში – 39%. მიუხედავად ამისა, სოფლის მეურნეობა იშვიათად ხვდება ახალგაზრდების საოცნებო სამსახურების სიაში.
ქორწინების ფენომენი ჩვენი კულტურისა და ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. ქართულ ტრადიციულ საზოგადოებაში ქორწინება „აუცილებელი“ რამაა. ქორწინების რიტუალს აღასრულებს რელიგიური ან სახელმწიფო დაწესებულება, ან ორივე ერთად. ფრიდრიხ-ებერტის ფონდის მიერ ჩატარებული ქართველი ახალგაზრდების კვლევა ავლენს 14-29 წლის ახალგაზრდების აღქმას, ინფორმირებულობას და დამოკიდებულებას ქორწინების მიმართ. კვლევის სახელია „თაობა გარდამავალ პერიოდში – ახალგაზრდობის კვლევა 2016, საქართველო“.
განათლების სპეციალისტი და მწერალი თეა ლობჟანიძე ავჭალის არასრულწლოვანთა ციხეში მუშაობს. ის არის განათლებისა და მენეჯმენტის გუნდის წევრი, რომელიც აერთიანებს ბავშვების ფორმალური და არაფორმალური განათლებით დაინტერესებულ პროფესიონალებს. ISET-ის კვლევითი ინსტიტუტის მკვლევრის, ლაშა ლანჩავასთვის მიცემულ ინტერვიუში, თეა ლობჟანიძე ყვება საქართველოს რისკის ქვეშ მყოფი ახალგაზრდების წინაშე არსებული რეალობისა და საკუთარი ხედვის შესახებ, თუ რა უნდა ქნას ქვეყანამ ამ ბავშვების მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად.