რეგიონული განვითარებისათვის საჭირო პოლიტიკის ეფექტიან დაგეგმვასა და განხორციელებას ერთ-ერთი გადამწყვეტი როლი ენიჭება ინკლუზიური ეკონომიკური განვითარების მიღწევაში. მნიშვნელოვანია მოხდეს საქართველოს რეგიონების შედარებითი კონკურენტული უპირატესობების, მათი სპეციფიკის, არსებული პოტენციალის გამოვლენა და ოპტიმალურად გამოყენება, რაც, საბოლოო ჯამში, ხელს შეუწყობს ძლიერი და კონკურენტუნარიანი რეგიონების განვითარებას და მოსახლეობის კეთილდღეობის დონის გაზრდას.

ქართველ ფერმერებში კენკროვანი კულტურების წარმოება სულ უფრო მეტი პოპულარობით სარგებლობს. სასოფლო-სამეურნეო წარმოების დივერსიფიკაციის საჭიროებისა და ევროკავშირის ბაზართან დაკავშირებული შესაძლებლობების შედეგად, სექტორს მეტი ყურადღება ექცევა როგორც ფერმერების, ისე სახელმწიფოს მხრიდან.

2015 – 2019 წწ. სოფლის მოსახლეობის წილი მთლიან მოსახლეობაში მცირედით შემცირდა, 42.6%-დან 41.3%-მდე. იმავე პერიოდში ასევე შემცირდა სოფლის მეურნეობის წილი მშპ-ში: 2015 წელს ეს მაჩვენებელი 9.1% იყო, ხოლო 2018 წელს 7.7% იყო. 2018 წელს წინა წლის ანალოგიურ მაჩვენებელთან შედარებით 6.4%-ით გაიზარდა სოფლის მეურნეობის პროდუქციის წარმოება.

სოფლის მეურნეობის პროდუქტების წარმოება სხვადასხვა რისკებთანაა დაკავშირებული, მათ შორისაა საბაზრო, ინსტიტუციური და წარმოების რისკები. სოფლის მეურნეობის წარმოებაში ამინდი მნიშვნელოვან როლს თამაშობს და რადგან მისი გაკონტროლება შეუძლებელია, ის ამ სფეროსათვის დამახასიათებელ უმთავრეს რისკს წარმოადგენს. ფერმერებს რისკების შემცირებისა თუ შერბილების მრავალი არაფორმალური და ფორმალური საშუალება გააჩნიათ. არაფორმალური საშუალებები მოიცავს დანაზოგებს, დივერსიფიკაციას, არაფერმერულ საქმიანობას და ა.შ.

შესაძლებელია თუ არა ადგილობრივი ნედლი რძისგან დამზადებული რძის პროდუქტების დღგ-ისგან გათავისუფლებით ქართული მერძევეობის სექტორის კონკურენტუნარიანობის წახალისება?