“მე ვარ ქართველი, მაშასადამე, მე ვარ ევროპელი“ ეს არის საქართველოს ყოფილი პრემიერ მინისტრის, ზურაბ ჟვანიას სიტყვები, რომლითაც მან 1999 წელს ევროსაბჭოს წინაშე გამოხატა საქართველოს მისწრაფება ევროკავშირისაკენ. მარტინ ლუთერ კინგის გამოსვლის, „მე მაქვს ოცნება“ მსგავსად, ჟვანიას ეს დრამატული გამოთქმა შეიცავდა ორ სურვილს: 1. გავმხდარიყავით ევროპული ოჯახის წევრები; 2. თავი დაგვეღწია რუსეთის გავლენის სფეროსთვის, როგორც პოლიტიკურს, ეკონომიკურს, ასევე კულტურულს, რაც მე-19 საუკუნიდან მოყოლებული დომინირებდა საქართველოში.

გთხოვთ, გაითვალისწინოთ, რომ აღნიშნული პოლიტიკის დოკუმენტი ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

წინა კვირის სტატიაში ჩვენ ვისაუბრეთ პოლიტიკოსების მიერ მეტისმეტი რეგულირების ტენდენციაზე. როგორც ვთქვით, ეს იმიტომ ხდება, რომ ახალი კანონები, თუნდაც უსარგებლო ან საზიანოც კი, ქმნის შთაბეჭდილებას, თითქოს პოლიტიკოსები საზოგადოების პრობლემებს აგვარებენ. მეტიც, ჩვენ ვახსენეთ თეორია სამხედრო ისტორიკოსისა, რომელიც ამტკიცებდა, რომ სწორედ ზედმეტი რეგულირება იყო მეორე მსოფლიო ომში წითელი არმიის უზარმაზარი დანაკარგის მიზეზი.

ცხადია, რომ რეგულირება საზოგადოებაში არსებული პრობლემების მოგვარების მარტივი და სწრაფი მეთოდია. სწორედ ამიტომ ის პოპულისტების არსენალში ყველაზე ეფექტური იარაღია. მიუხედავად იმისა, გვარდება თუ არა საზოგადოების პრობლემები, ახალი რეგულაციების შემოღებით იქმნება შთაბეჭდილება, რომ პოლიტიკოსები რაღაცას აკეთებენ.

On February 5, 2014, ISET was pleased to host the German Ambassador to Georgia, H.E. Ortwin Hennig. The Ambassador gave a presentation about democracy and how a democratic country should execute internal and external politics.