განვითარების პრაქტიკოსთა დიდი ნაწილი იზიარებს მოსაზრებას, რომ სიცოცხლისუნარიანი მცირე და საშუალო საწარმოები არსებითია ქვეყნის ეკონომიკის სიჯანსაღისათვის. ამ არგუმენტის თანახმად, მცირე და საშუალო საწარმოების სექტორი გადამწყვეტია, რადგან ის ქმნის სამუშაო ადგილებს და არის სამეწარმეო ნიჭის კერა.

ეკონომიკურ საქმიანობას, რომელიც არ არის რეგისტრირებული (და შესაბამისად, დაბეგრილი), როგორც წესი, ჩრდილოვან ან იატაკქვეშა ეკონომიკას უწოდებენ. ქართულ ეკონომიკაში თუ გვაქვს ასეთი ჩრდილოვანი კუთხეები? ვაი, რომ არა მხოლოდ კუთხეები!

1990-იან წლებში ქართულ უნივერსიტეტებში სწავლა სასაცილო იყო. სტუდენტები ან მათი მშობლები საგამოცდო კომიტეტის ხელმძღვანელებთან ან ფაკულტეტის დეკანებთან „ვადებსა და პირობებთან“ დაკავშირებით აწარმოებდნენ მოლაპარაკებას. ეს მოლაპარაკებები გულისხმობდა ქრთამს, რომლის გადახდაც იყო საჭირო გარკვეული „მომსახურების“ მიღების სანაცვლოდ.

2015 წლის მარტში, იტალიაში, ძლიერი ინტოქსიკაციით გარდაიცვალა 31 წლის თამარ ტრაპაიძე. მისი თაობის ბევრი ქართველი ქალის მსგავსად, თამარიც არალეგალი იმიგრანტი იყო, რომელიც ერთ-ერთ იტალიურ ოჯახში დამხმარედ მუშაობდა. სავარაუდოდ, დეპორტაციის შიში გახდა იმის მიზეზი, რომ გარდაცვლილმა სათანადო სამედიცინო დახმარება ვერ მიიღო.

ძალიან დიდი ხანია, ერთი კითხვა მაწუხებს და მიკვირს, რომ აქამდე არავინ დაინტერესებულა მისით: როგორ მოხდა, რომ ცივი ომის პერიოდში დასავლეთს ჰყავდა კლასიკური მუსიკის უკეთესი ორკესტრები (კოლექტივი), საბჭოთა კავშირი კი ბევრად აღემატებოდა მას სოლისტებით? განა პირიქით არ უნდა ყოფილიყო? თუმცა რაც უფრო მნიშვნელოვანია – რა შეიძლება ისწავლონ ეკონომისტებმა ამ ფაქტიდან?