საქართველოს წყლის რესურსების მართვის არაერთი კანონი და რეგულაცია აქვს, რომლებიც 1990­-იან წლებში დაიწერა და 2003 წელს ნაწილობრივ შეიცვალა. თუმცა ცვლილებები ყოველთვის ცხადი და თანმიმდევრული სტრატეგიის ნაწილი არ ყოფილა. შედეგად, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის (გაეროს) ევროპის ეკონომიკურ კომისიას (United Nations Economic Commission for Europe – UNECE) თუ დავესესხებით, მოქმედი კანონმდებლობა არის „გამოუსადეგარი და დანაწევრებული სისტემა“.

დღესდღეობით, საქართველოში რძის პროდუქტების წარმოება ცხარე განხილვის საგანია. უკანასკნელი წლებში ამ სექტორში ახალი სახელმწიფო რეგულაციები გაჩნდა, ყველაზე ფართოდ განხილვადი უკანასკნელი ცვლილება კი ყველის წარმოებისას რძის ფხვნილის გამოყენებას კრძალავს. აღნიშნული რეგულაცია 2015 წელს მიიღეს, მაგრამ 2017 წლის ივნისში მასში გარკვეული ცვლილებები შევიდა მომხმარებელთა ინტერესების უკეთ დაცვის მიზნით.

2015 წლის 3 აპრილს საქართველოს მთავრობამ “რძისა და რძის ნაწარმის’’ შესახებ ტექნიკური რეგლამენტი მიიღო, რომელიც მიზნად ისახავს „რძისა და რძის ნაწარმის, რძის შემცველი პროდუქტის წარმოების, გადამუშავების, დისტრიბუციის ეტაპებზე რეგულირების ერთიანი პრინციპების განსაზღვრას და მომხმარებელთა უფლებების დაცვას“.

გთხოვთ, გაითვალისწინოთ, რომ მაკროეკონომიკური მიმოხილვის 2018 წლის მე-3 კვარტლის ანგარიში ხელმისაწვდომია მხოლოდ ინგლისურ ენაზე.

ამ სტატიით ვაგრძელებ თემას, რომელიც ჩემმა კოლეგამ, საბა დევდარიანმა 2015 წლის ივნისში გახსნა ISET Economist-ის ბლოგ-პოსტით „მარიხუანის დეკრიმინალიზაცია?“ სადაც ის მარიხუანის სახელმწიფო რეგულაციებსა და მისი მოხმარების სამედიცინო შედეგებთან მიმართებაში ფილოსოფიურ ასპექტებზე საუბრობს.