კვლევამ გააანალიზა ცხვრისა და ცხვრის ნაწარმის ღირებულებათა ჯაჭვი საქართველოში, დაადგინა ძირითადი შეზღუდვები აღნიშნულ ჯაჭვებში და წარმოადგინა რეკომენდაციები მომავალი განვითარებისთვის. 2014 წლის მარტში, ჰაიფერ საქართველომ (Heifer Georgia) დაიწყო „ქართული ცხვრის ღირებულებათა ჯაჭვის ყოვლისმომცველი კვლევა“.

პროექტი წარმოადგენს 8 შემთხვევის ანალიზის საფუძველზე გაკეთებულ დასკვნებსა და კვლევით რეკომენდაციებს, რომლებიც ეხება პირდაპირ უცხოურ ინვესტიციებს ქართულ სოფლის მეურნეობასა და სურსათის გადამუშავების, მათ შორის, ყურძნისა და ღვინის წარმოების, თხილის, ფრინველის, მარცვლეულისა და სამედიცინო ბალახების, დამწნილებული ხილისა და ბოსტნეულის, ვაშლის კონცენტრატის მრეწველობებში.

ბევრისათვის საქართველოს შრომის ბაზარი ამოუცნობი ფენომენია. კომპანიები ინჟინრების ნაკლებობას უჩივიან და ამიტომ საწარმოო სიმძლავრეების გაფართოებასა და დიდი ზომის ინვესტიციებს ერიდებიან. ამავდროულად, ქართველი ახალგაზრდები, რომლებსაც ტექნიკური საგნების შესწავლით შეეძლოთ ეხეირათ, სამართალს, ბიზნესის ადმინისტრირებასა და მსგავს სპეციალობებს ეუფლებიან. პოპულარული პროფესიის მქონე ადამიანთა რაოდენობა კი გაცილებით აღემატება ფირმების მიერ ამ კადრებზე მოთხოვნის რაოდენობას.

1991 წელს პიტერ ბაუერის მიერ დაწერილი „განვითარების ზღვარი“ დღესაც არ კარგავს აქტუალობას საქართველოსა და 21 საუკუნის სხვა მეტწილად აგრარული ეკონომიკებისთვის. ეკონომიკური განვითარება, ბაუერის აზრით, „იწყება მაშინ, როდესაც საარსებო რესურსების მოსაპოვებელი საქმიანობის ჩანაცვლება ხდება გაყიდვაზე ორიენტირებული წარმოებით. მწარმოებლები დაიწყებენ არსებობისათვის საჭირო პროდუქტზე მეტის წარმოებას, თუ ისინი ამის უპირატესობას დაინახავენ და ამავე დროს, თუ ეს შესაძლებელი იქნება მათთვის.

როგორც სტეფან დოულინგი რამდენიმე წლის წინ BBC-ის სტატიაში აღნიშნავდა: „გზის გადაჭრის საერთაშორისო სტანდარტი არ არსებობს. ყველა ქვეყანაში ეს სხვადასხვანაირად ხდება.“ დოულინგის მიხედვით, ქვეყნის კულტურული ღირებულებების საკითხია ის, თუ როგორ ატარებს ხალხი მანქანას ან როგორ კვეთს ქუჩას. არის კი ეს ნამდვილად ასე?