
საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის წინასწარი მონაცემებით, 2014 წელს წინა წელთან შედარებით ექსპორტმა 1.63%-ით იკლო. რა თქმა უნდა, ქვეყნისათვის ეს სასიხარულო ამბავი არ არის, მაგრამ რამდენად საგანგაშოა მოცემული ფაქტი? ნიშნავს კი ეს მაინცდამაინც იმას, რომ ქართული ნაწარმი უცხოურ ბაზრებზე კონკურენტუნარიანობას კარგავს? საგარეო ვაჭრობის შესახებ უახლესი მონაცემები ამ საკითხზე მნიშვნელოვანი დაკვნების გამოტანის საშუალებას იძლევა.

უკანასკნელი ორი კვირის მანძილზე, საქართველოს მოსახლეობას დეჟა ვუს განცდა ჰქონდა. სულ რაღაც რამდენიმე დღეში, ლარი დოლართან მიმართებაში 8%-ით გაუფასურდა. ამასთან, ევროს მიმართ გამყარების ტენდენცია გაუფასურებით შეიცვალა. ლარის „ზამთრის ბლუზი“ 2013 წლის ბოლო ორი თვის მოვლენებს გვახსენებს, როდესაც გრძელვადიანი სტაბილურობის შემდეგ, ლარი დოლართან მიმართებით, 10 კვირის განმავლობაში, 5%-ით გაუფასურდა.

2013 წელს, სომხეთის ევრაზიის საბაჟო კავშირში (სადაც მთავარ ფიგურას რუსეთი წარმოადგენს) შესვლამ შეშფოთება გამოიწვია ქართულ საზოგადოებასა და პოლიტიკოსებში. სავარაუდო იყო, რომ ეს საქართველოს ეკონომიკურ შევიწროვებას გამოიწვევდა რუსეთისა და სომხეთის მხრიდან, ვინაიდან ეს უკანასკნელი, რუსეთზე გეოგრაფიული დამოკიდებულების გამო, მის ერთ-ერთ მთავარ მოკავშირედ (ხანდახან, პირდაპირ აგენტადაც) ითვლება რეგიონში.

უფრო და უფრო ცხადი ხდება, რომ აღმოსავლეთ დონბასი (დონეცკის და ლუგანსკის ამჟამად კონტროლირებადი ტერიტორია) გაყინული კონფლიქტური ზონა გახდება. ასევე ცხადია, რომ ამ ტერიტორიაზე უკრაინის მთავრობის გავლენა შესუსტდება და პარალელური, არაღიარებული „კვაზი სახელმწიფო“ ჩამოყალიბდება.

მეღვინეობა ერთ-ერთი უძველესი ტრადიციაა, რომელიც ქართველებმა დღევანდელ დღემდე შემოინახეს. არქეოლოგიური გათხრებით დადასტურებულია, რომ ყურძენი საქართველოში 8000 წლის წინ ხარობდა და აქ ღვინის დამზადება ყველაზე ადრე დაიწყეს. ტრადიცია კვლავ ცოცხალია – დღეს ღვინო, ღვინის ქარხნების გარდა, სახლშიც მზადდება; განსაკუთრებით სოფლად, საკუთარ ვენახში მოყვანილი ყურძნით.