უმრავლესობა, ვინც მედიაში ვმუშაობთ და, ალბათ, მიკერძოებული არ ვიქნები, თუკი ვიტყვი, რომ ისინი განსაკუთრებით, ვინც ბიზნესმედიაში ვმუშაობთ, მოუთმენლად ველოდებოდით, როდის დაინერგებოდა ჩვენს ქვეყანაში რეგულირების ზეგავლენის შეფასების (RIA) მექანიზმი, რომელსაც – მათ შორის, ჩვენგან – ითხოვს ყველა მნიშვნელოვანი საერთაშორისო ხელშეკრულება, რომელსაც საქართველოც უერთდება.
საქართველოში შემუშავდა ახალი კანონპროექტი „წყლის რესურსების მართვის შესახებ“, რომელიც უმნიშვნელოვანეს და კომპლექსურ საკანონმდებლო ცვლილებებს მოიცავს. კანონპროექტის განხორციელების შედეგად, ქვეყანაში წყლის რესურსების მართვის ახალი, ერთიანი, საერთაშორისო მიდგომებზე დაფუძნებული სისტემა შეიქმნება, რითაც დაკმაყოფილდება ევროკავშირთან გაფორმებული ასოცირების შეთანხმებით ნაკისრი ვალდებულებები, ჩამოყალიბდება სააუზო მართვის სისტემა და მოხდება წყლის მოხმარების ეკონომიკური ინსტრუმენტების შემოღება, რაც წყლის რესურსების მონიტორინგის ქსელის გაფართოებას და წყლის დაბინძურების პრევენციის ზომების წარდგენასაც მოიაზრებს.
საბაზრო ეკონომიკის პირობებში, რაც კომპანიებს შორის მუდმივ კონკურენციას და შეზღუდულ რესურსებზე წვდომის მოპოვებას გულისხმობს, ყოველთვის იქნება „მოგებული“ და „წაგებული“. ეს უკანასკნელი კი ისეთი კომპანიაა, რომელიც ვერ ახერხებს ნაკისრი ვალდებულებების დროულად დაფარვას და ამის გამო ხდება გადახდისუუნარო.
საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად, ქვეყნის უმთავრესი სტრატეგიული ამოცანა
2021 წლის 1 აპრილიდან საქართველოში მოქმედებს გადახდისუუნარობის ახალი კანონი “რეაბილიტაციისა და კრედიტორთა კოლექტიური დაკმაყოფილების შესახებ“. ეს იმას ნიშნავს, რომ თუკი საქართველოში მომუშავე ბიზნესი ჩიხში შევიდა და ფინანსური ვალდებულებების დაკმაყოფილებას ვეღარ ახერხებს, მას აქვს შესაძლებლობა, ახალ საკანონმდებლო ინსტრუმენტებზე დაყრდნობით ეფექტიანად დაარეგულიროს კრედიტორებთან ურთიერთობა – მოახერხოს რეაბილიტაცია და სიცოცხლისუნარიანი დაუბრუნდეს ბაზარს ან, შესაბამის შემთხვევაში, გაკოტრდეს და გავიდეს ბაზრიდან.