ქართული ბიზნესის განწყობის ინდექსი (BCI) მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა 2017 წლის მეორე კვარტალში და 29.0 ერთეულს მიაღწია, რაც წინა კვარტალთან შედარებით 11.5 პუნქტით მაღალია. ინდექსის ზრდა ძირითადად მიმდინარე მდგომარეობისა და მოლოდნების ინდექსების მნიშვნელოვანმა გაუმჯობესებამ განაპირობა.

თუ გავითვალისწინებთ, რამდენად ცუდად მუშაობს საქართველოს განათლების სექტორი, შთამბეჭდავია, რომ ამდენი ქართველი გამოირჩევა ინტელექტუალურად. მაგალითად, ISET-ის არაერთი კურსდამთავრებული აგრძელებს სწავლას მსოფლიოს საუკეთესო სადოქტორო პროგრამებზე, რაც იმის დასტურია, რომ ბევრი ქართველი არახელსაყრელი პირობების მიუხედავად მაინც ახერხებს ინტელექტუალური პოტენციალის რეალიზებას.

ძველ საბჭოთა ფილმში „ერთხელ 20 წლის შემდეგ“ 10 შვილის დედა, რომელმაც ადგილობრივ მაღაზიაში უამრავი ტანსაცმელი და სურსათი შეიძინა, მაღაზიის ადმინისტრატორს ის სპეკულატორი ეგონა და როგორც კი ქალმა მაღაზია დატოვა, პოლიციაში დარეკა. ქალი დაჭერას გადაურჩა, როდესაც გაირკვა, რომ ამდენი საქონელი მხოლოდ თავისი დიდი ოჯახისთვის და არა გადასაყიდად შეეძინა.

ნობელიანტი ეკონომისტი, ჯეიმს ჰეკმანი ამტკიცებდა, რომ „მონაცემები თავისთავად მეტყველებს ყველაფერზე“, მას შემდეგ, რაც ჩაატარა „პერის სკოლამდელი პროექტის“ სახელით ცნობილი ექსპერიმენტი და აღმოაჩინა, რომ მაღალი ხარისხის სკოლამდელ განათლებაში ინვესტირების უკუგება დაახლოებით 14%-ია – უკუგების დონე, რომელიც საბირჟო ფონდის სტანდარტული ბრუნვის უკუგებაზე (7.2%) გაცილებით მაღალია.

თბილისის მცხოვრებნი არაერთხელ გამხდარან გარე ვაჭრობის დარეგულირების ციკლების მომსწრენი: ადგილობრივი ხელისუფლება გარკვეული ხნით იტანს გარე ვაჭრობას, შემდეგ არეგულირებს მას და ბოლოს ქუჩის მოვაჭრეებს ქუჩიდან აძევებს. 2006 წლიდან მოყულებული ეს ციკლები ემთხვევა ეკონომიკურ ტენდენციებსა და საარჩევნო ციკლებს. სწორედ 2006 წელს აკრძალა თბილისის მერიამ პირველად ქუჩაში ვაჭრობა და პირველი ნაბიჯებიც გადადგა გადაწყვეტილების აღსასრულებლად.