XIX საუკუნის ბოლოს ამერიკელმა ეკონომისტმა, ტორსტეინ ვებლენმა (1857-1929) წარმოადგინა ძალიან საინტერესო თეორია, თუ რატომ სვამენ და ეწევიან ადამიანები საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში. ამ შესანიშნავი ნაშრომის მეოთხე თავში „წარმატებული კლასის თეორია“ (1899) ის ამტკიცებს, რომ ღარიბებს მოწევითა და სმით სურთ, თავი მდიდრებად გაასაღონ, რადგან ღარიბებს არ აქვთ საშუალება, იყიდონ ფუფუნების ისეთი საგნები, როგორიცაა ალკოჰოლი და თამბაქო.

On Thursday June 9th, Professor Bruce Boghosian of Tufts University gave a presentation entitled "The Statics and Dynamics of Wealth Distribution", a fascinating topic which detailed the use of an innovative approach to investigate inequality dynamics. Professor Boghosian first reviewed the history of measuring inequality, and discussed the works of well-known scholars of the field such as Pareto, Gibrat, Lorenz, and Gini, and then shared his own fascinating research with the audience. Though the mathematical rigour of the models was interesting, the results were fascinating; Boghosian showed that under certain conditions (when total wealth is unchanged and transactions between economic agents are conducted with few mistakes), societies are consistently prone to wealth concentration and Gini coefficient trends increase.

After a group of economics students and professors from UNIL visited Tbilisi earlier this year and undertook a course in Mechanism Design taught by ISET’s senior academic advisor, Professor Motty Perry (University of Warwick), a delegation consisting of ISET professor Florian Biermann, three second-year students (Mzia Giorgadze, Gela Gelashvili, Laura Manukyan) and two ISET alumni (Saba Devdariani and Aram Grigorian) paid a return visit to Switzerland.

ივნისის დასაწყისში მთელი მსოფლიოს ყურადღება შვეიცარიისკენ იქნება მიმართული, რადგან 5 ივნისს ამ ზღაპრული ქვეყნის მოქალაქეებმა მონაწილეობა უნდა მიიღონ რეფერენდუმში, რომლის თანახმადაც სახელმწიფო გარანტიას აძლევს თითოეულ მოქალაქეს, რომ მინიმალური შემოსავალი წელიწადში დაახლოებით 30,000 აშშ დოლარი ექნება.

საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ქართველმა ერმა გამოიარა ინვესტიციების გადინებისა და მრეწველობის მოშლის მტკივნეული პროცესი. დაიხურა სამრეწველო ქარხნები, საზღვარგარეთ გაიყიდა ჯართი, მუშახელი კი თვითკმარ სოფლის მეურნეობაში ჩაება. ქვეყნის ზომიერი კლიმატისა და ნაყოფიერი ნიადაგის წყალობით, შიმშილობა არასდროს გამხდარა ქვეყნისთვის პრობლემა, თუმცა უთანასწორობა და მისგან გამოწვეული პოლიტიკური წნეხი სწრაფად აღწევდა კატასტროფულ მასშტაბებს, რაც გზას უხსნიდა ძალადობას და საფრთხის ქვეშ აყენებდა პოლიტიკურ წესრიგს და აფერხებდა ეკონომიკურ ზრდას.